دو راهی

عزیز مامان این روزا خیلی فکرم مشغوله. مدرسه ها داره شروع میشه و من در حال سازماندهی شدن. این دو سالی که باردار بودم و بعد تو دختر گلم به دنیا اومدی، دفتر دار مدرسه بودم و از تدریس واسم بهتر بود ولی امسال تو سازماندهی بهم پیشنهاد تدریس رو دادن امّا ابتدایی!! از اونجایی که نظام آموزش و پرورش تو سال تحصیلی 91-92 به صورت 6-3-3 اجرا میشه (یعنی 6 سال ابتدایی، 3 سال راهنمایی و 3 سال دبیرستان) تو مقطع ابتدایی نیرو کم دارن و من هم باید برم اونجا. بابا اصلاً راضی نیست و میگه تدریس تو ابتدایی خیلی سخته و خیلی خسته میشی و دقیقا تو سالهای مهم زندگی پارمیس بی انرژی خواهی بود، ولی من خودم تدریسو خیلی دوست دارم و فکر میکنم تو مقطع ابتدایی تجربه خوبی واسم باشه. البته منکر حرفای بابات هم نیستم. از طرفی بهم پیشنهاد معاونت اجرایی رو دادن ولی به نظرم معاونت هم خستگی داره و هم مسئولیت. نمی دونم، تو دو راهی بدی موندم ولی دلم با تدریسه. به نظرم بچه های ابتدایی خیلی پاک و بی آلایشن و ارتباط باهاشون راحتتره. نمی دونم والا... توکل به خدا. واسه مامی دعا کن که بهترین براش پیش باشه. خیلی دوست دارم و قول میدم در هر صورت واسه تو دختر گل مامان ِ خوب و پر انرژی باشم. قول قول قول